این روش از سوی Kim و همکارش Lee در سطح کلان ارائهشده است که بر مبنای مدل چرخه عمر و با توجه به شرایط سازمان، مراحل پیادهسازی مدیریت دانش را مورد بررسی قرار میدهد.
این روش از سوی Kim و همکارش Lee در سطح کلان ارائهشده است که بر مبنای مدل چرخه عمر و با توجه به شرایط سازمان، مراحل پیادهسازی مدیریت دانش را موردبررسی قرار میدهد.
در مدل یادشده، برای پیادهسازی مدیریت، چهار مرحله: آغازین (نوآوری)، تکثیر، مجتمع سازی و نیز مرحله شبکه شدن دانش در نظر گرفتهشده است که پیدرپی و به شکل سلسله مراتبی رخ میدهد.
مرحله آغازین (نوآوری): در این مرحله، سازمان، اهمیت مدیریت دانش و ضرورت آن در سازمان را مشخص و خود را برای تلاشهای سازمانی درزمینه مدیریت دانش آماده میکند. در این مرحله، مهمترین مسئله در مدیریت استراتژیک، چگونگی آمادهسازی سازمان برای مدیریت دانش در آن است. مدیریت دانش، امری ناگهانی و سریع نیست، بلکه به دوره زمانی طولانی و منابع سازمانی کافی مانند منابع انسانی و سرمایه و تلاشهای گسترده مدیریتی نیاز دارد. لذا سازمانها به طرحهای بلندمدت استراتژیک و سیستماتیک برای ایجاد زمینههای مدیریت دانش نیازمندند و میتوان گفت، تخصیص منابع انسانی و بودجه لازم از نخستین گامهای ضروری در این مرحله است. برای جمعآوری اطلاعات لازم یا تجربیات موردنیاز در این زمینه، الگوبرداری از دیگر مؤسسات موفق، مفید خواهد بود.
مرحله تکثیر: در این مرحله، زیرساختهای مدیریت دانش در سازمان شکل میگیرد و زمینه برای انجام مراحل مختلف فرایند مدیریت دانش؛ یعنی هدفگذاری، کشف، کسب، تسهیم، نگهداری و استفاده از آن فراهم میشود. این در حالی است که در مرحله پیش میبایست، بسترسازی لازم برای اجرای این فرایند صورت پذیرفته باشد. ویژگیهای این مرحله عبارتاند از:
oسیستم رهبری مشاورهای
oسیستم پاداش و ارتقا برای انگیزش و
oاستقرار سیستمهای آموزش
در این مقطع باید قوانین و سیاستهای مرتبط با موضوع و نیز تیمی ثابت برای مدیریت دانش در سطح سازمان تشکیل شود؛ یعنی دانش جمع و طبقهبندی میشود. همچنین برای تسهیل، پشتیبانی و نگهداری منابع دانش در سازمان باید از فناوری اطلاعات و ارتباطات، پایگاه داده و روشهای ایجاد مخازن دانش استفاده کرد.
مرحله مجتمع سازی: در این مقطع، فعالیتهای دانش در سازمان نهادینهشده و بهصورت فعالیتهای روزانه در شکل سازمان دیده میشود. در اینجا، همه اعضای سازمان با فعالیتهای دانشی آشنا میشوند و میزان این فعالیتها به حداکثر خود میرسد. در این مرحله کلید موفقیت مدیر، مجتمع و یکﭙارچه کردن دانشهای گسترده و متنوع سازمانی است، بهگونهای که از آنها به عنوان اهرمی برای تولیدات و خدمات و فرایندهای سازمانی استفاده شود
همچنین هنر مدیریت، همسوسازی دانشهای گوناگونی که نزد افراد در سازمان توزیعشده و نیز مجتمع سازی آنها است. علاوه بر این باید با توجه به تغییرات محیطی، دانش سازمانی را مورد نظارت و کنترل قرار داد و فعالیتهای مربوطه را در جهت اهداف سازمان هدایت کرد. هرچند اثربخشی دانش و همسویی و تجمع آن توسط تکتک افراد سازمان صورت میگیرد، ولی سازمان باید ضرورت گروههای متخصص و مسئول دانش برای این امور را نادیده نگرفته اقدام به تشکیل آنها کند. در این صورت است که کیفیت دانش سازمانی، غنیتر شده ارزش سرمایههای دانشی با دقت بیشتری موردتوجه، استفاده و ارزیابی قرار میگیرد.
مرحله شبکه شدن: مرحله نهایی، ایجاد سازمان بر مبنای دانش است. در این مرحله، یک مجتمع سازی خارجی انجام میشود که در آن دانش سازمانی، نهتنها در داخل سازمان بلکه با سازمانهای دیگر نظیر تأمینکنندگان، مسئولان شرکتهای پژوهشی و دانشگاهها بهصورت شبکه مرتبط میشوند. هر چه سازمان در عرصههای گوناگون، دانش به دست آورده باشد، میزان و شدت رقابت او شدیدتر خواهد شد. بنابراین، در چنین شرایطی، سازمانها ترجیح میدهند، تنوع مباحثی که درگیر آن هستند را کم کرده، بیشتر به مطالبی بﭙردازند که بتواند آنها را به عنوان مزیت رقابتی در سطح جهانی مطرح کند. در جدول زیر، ویژگیهای مراحل پیادهسازی مدیریت دانش به همراه اهداف و اقدامات لازم از منظر مدل مذکور در سازمان منعکسشده است.
مراحل پیادهسازی مدیریت دانش از دیدگاه Kim & Lee
0 نظر